بازگشت

در خدمت اهل بيت عليهم السلام

«مَنْ أَحَبَّنا بِقَلْبِهِ وَأَخْدَمَنا بِيَدِهِ وَلِسانِهِ، فَهُوَ مَعَنا فِي الغُرْفَهِ الَّتِي نَحْنُ فِيها(1)؛ كسي كه با دلش ما را دوست داشته و با دست و زبانش در خدمت ما باشد، او در بهشت در درجه و غرفه ما خواهد بود.»
محمد بن حسن گفته است: بيماري سختي در چشمم پديد آمد، نامه اي به محضر مولايم امام حسن عسكري عليه السلام نوشتم و از ايشان خواستم كه براي من دعا بفرمايند. وقتي نامه را براي ايشان فرستادم، با خودم گفتم: اي كاش از حضرتش مي پرسيدم كه سرمه اي براي چشم بيان مي كرد. بعد از مدّتي، پاسخ نامه كه به خطّ مبارك آن حضرت عليه السلام بود (برايم) آمد، (ايشان) در آن براي سلامت چشم بيمارم دعا فرموده بودند؛ چون كه يكي از چشمانم نابينا بود.
سپس ايشان مرقوم فرموده بودند: خواسته بودي كه براي تو سرمه اي را بيان كنم، بر تو باد كه صبر(2) را با اثمد(3)(4)، كافور و توتيا مخلوط كن و از آن سرمه اي تهيه كن و به چشمت بِكِش كه اين سرمه، تاريِ چشم را از بين برده و چشم را جلا مي دهد و رطوبت آن را نيز از بين مي برد.
محمد بن حسن گفته است: من طبق دستور مولايم عمل كردم و اين سرمه را درست كردم و چشمم بهبود يافت و خداوند (متعال) را هميشه سپاس مي گويم.(5)

***

1) علامه سيد احمد مستنبط، القطره قطره اي از درياي فضايل اهل بيت عليه السلام، ص 524.
2) صبر: عصاره درختي تلخ را گويند كه مصرف دارويي دارد.
3) اثمد: سنگي است كه آن را نرم كرده و به عنوان سرمه به چشم مي كشند. معادن اين سنگ در شرق زمين واقع است.
4)همان
5) القطره، ج 2، ص 760، حديث 6.