ابوهاشم جعفري، يار مخلص امام حسن عسكري عليه السلام به جرم حمايت از ايشان (در سال 258 هق) دستگير و زنداني شد، او گفته است: من با جماعتي در زندان بوديم، سپس امام حسن عسكري عليه السلام را وارد زندان نمودند... ايشان در زندان روزه مي گرفتند و هنگام افطار، غلامش براي او با سبد سر به مهر كرده غذا مي آورد. ما هم همراه ايشان از آن غذا مي خورديم و من نيز با ايشان روزه مي گرفتم.
در يكي از روزها ضعف بر من چيره شد (ديگر طاقت روزه داري را نداشتم) به اتاق ديگر (زندان) رفتم و روزه خود را با خوردن چند لقمه نان خشك شكستم. سوگند به خداوند (متعال)! هيچ كس از اين موضوع باخبر نشد. سپس به محضر امام عليه السلام آمده و نشستم، ايشان به غلام خود فرمودند: غذايي به ابوهاشم بده؛ زيرا او روزه نيست.
من لبخندي زدم، ايشان (به من) فرمود: چرا مي خندي! هرگاه خواستي (كه) نيرومند شوي، گوشت بخور، نان خشك كه قوّت آور نيست! گفتم: خداوند (متعال) و رسول خدا و شما راست مي فرماييد، آن گاه غذا خوردم، ايشان به من فرمودند: سه روز را روزه نگير؛ زيرا آن كس كه روزه گرفتن او را ناتوان نموده، كمتر از غذا خوردن سه روز نيز، نيروي بدنش (به او) باز نمي گردد.(1)