از ابوهاشم جعفري روايت شده كه گفت: شنيدم از امام حسن عسكري عليه السلام كه فرمودند: از گناهاني كه آمرزيده نمي شود، حرف و قول آدمي است كه مي گويد: اي كاش من مؤاخذه نمي شدم مگر به همين يك گناه؛ يعني اي كاش گناه من فقط همين يك گناه كوچك بود (يك گناه كوچك كه اهميتي ندارد).
من در دل خودم گفتم: اين مطلب دقيق و مهمي است و شايسته است كه آدمي در نفس خود هر چيزي را جستجو كند. تا اين مطلب در دلم گذشت، امام عليه السلام رو به من كردند و فرمودند: اي ابوهاشم! راست گفتي، به آنچه كه در دل خود گذراندي عمل كن؛ پس همانا شرك در ميان مردم پنهان تر از جنبيدن مورچه بر سنگ خارا در شب تاريك و پنهان تر از جنبيدن مورچه بر پلاس سياه است.(1)
پس انسان نبايد هيچ گناه را كوچك بداند و يا به سبب كوچكي گناه از آن دوري نكند و آن گناه را انجام دهد؛ بلكه انسان بايد نگاه كند كه انجام هر گناهي، چه كوچك و چه گناه كبيره، سرپيچي و تعدّي از دستور خداوند متعال به حساب مي آيد؛ يعني با انجام حتي يك گناه كوچك، انسان در مقابل پروردگار متعال خود بي ادبي كرده و در برابر خداوند متعال ايستاده است. اميرالمؤمنين علي عليه السلام مي فرمايند: شديدترين گناهان، آن گناهي است كه صاحبش آن را سبك بشمرد.