بازگشت

همرنگ آسمان

دوباره پاي غزل سويتان دوان شده است

حروف واژه عشقم ترانه خوان شده است

رديف و قافيه هايم فقط به ذوق شماست

كه اينچنين همه همرنگ آسمان شده است

زبان رو به سوي قبله مانده طبعم

به جان رسيده و انگار پرتوان شده است

فضاي آبي شعرم نثار مقدمتان

بهار هم به قدوم شما جوان شده است

نَمي ز بارش حُسن شما و آل شما

كتاب شعر و غزلهاي شاعران شده است

فضاي شعر، پر از لطف بي كرانه توست

كرم نما و فرود آ كه خانه خانه توست

چه منتي به سر خلقت خدا داري

اگر به چشم زمين پاي خويش بگذاري

سحاب رحمتي و پاي آسمان خدا

كنار مي كشد آن ساعتي كه مي باري

فرشتگان همه مبهوت جلوه رويت

چه دلربايي... عجب دلبري... چه دلداري...

تو آخرين گل ياسي كه نقش هايت را

به كوچه باغ قديمي شهر مي كاري

پس از تو صبح مدينه دگر نخواهد ديد

طلوع نسل خدا را زمان بيداري

لبان حضرت هادي پر از ترانه توست

كرم نما و فرودآ كه خانه خانه توست

اگرچه عمر تو ايام كمتري دارد

ولي به عمر دوصد نوح برتري دارد

بهشت كوي تو! نه... نه... غباري از كويت

كجا به وعده جنت برابري دارد؟!

كدام دلبري؟! آنهم به نقد جان دادن

شبيه و مثل تو آنقدر مشتري دارد

دل مريض من آقا اگرچه ناخوش بود

ولي به لطف تو اوضاع بهتري دارد

گداي ريزه خور سفره تو سلطان است

چراكه بر سر خود تاج سروري دارد

نگاه ماست كه دنبال آب و دانه توست

كرم نما و فرودآ كه خانه خانه توست

خوشا به حال كسي كه هواييت باشد

گداي روز وشب سامراييت باشد

شنيد هركه حديث تو از پس پرده

هميشه مست كلام خداييت باشد

عبادت تو ميان درندگان يعني

جهان به سلطه فرمانرواييت باشد

كسي كه در وطنش خانه رضا دارد

هلاك كنيه ابن الرضاييت باشد

خوشا به آنكه به ياد ضريح شش گوشت

مسافر حرم كربلاييت باشد

بيا مرا بطلب، دل پر از بهانه توست

كرم نما و فرودآ كه خانه خانه توست

شما كه جود و كرم عادت و مرام شماست

گدا هميشه پر از شرم احترام شماست

شما كه صاحب شيرين ترين اسمائيد

هميشه روي لب ما طنين نام شماست

شما كه هيچ زمان حج نرفته ايد اما

هم آب زمزم و هم كعبه تشنه كام شماست

شماكه حجت حقيد در برابر ما

به گفته خودتان فاطمه امام شماست

تورا به فاطمه آقا خودت دعايي كن

كه استجابت، اجزايي از كلام شماست

دعا براي فرج نزد آستانه توست

كرم نما و فرودآ كه خانه خانه توست

***