اين گفته، از روايتي كه شيخ طوسي رحمه الله آن را در كتاب غيبت از شلمغاني (در كتاب الاولياء) از ابراهيم بن ادريس نقل كرده، استفاده مي شود. وي گفته است: «سرورم ابومحمد عليه السلام قوچي برايم فرستاد و فرمود: اين قوچ را براي فلان فرزندم عقيقه كن و خودت از آن تناول نما و خانواده ات را نيز از آن بخوران. من اين كار را انجام دادم و بعدها كه امام عليه السلام را زيارت كردم و به من فرمود: فرزندي كه برايم متولد شده بود، از دنيا رفت. پس از آن، دو قوچ براي من فرستاد و مرقوم فرمود: بسم الله الرحمن الرحيم. اين دو قوچ را از طرف مولا و سرورت عقيقه كن و از گوشت آن تناول نما - خداوند بر تو گوارا گرداند - و برادران ديني خود را نيز اطعام كن. من اين كار را انجام دادم، و بعدها كه حضرت را ملاقات كردم به من چيزي نفرمود» [1] ما مي گوييم: بر فرض صحت اين روايت و با قطع نظر از شلمغاني [2] ، اين سخن منافاتي با گفته ي برخي از مورخان ندارد كه گفته اند: امام عسكري عليه السلام غير از حضرت حجت فرزندي نداشته است. هر چند با گفته ي معروف مخالف است. چنان كه بدان اشاره خواهيم كرد؛ زيرا آن فرزند در زمان حيات پدرش از دنيا رفته است.