بازگشت

موقعيت امام در سامرا


امام عسكري عليه السّلام اگر چه بسيار جوان بود، ولي به دليل موقعيت بلند علمي و اخلاقي، به ويژه رهبري شيعيان و اعتقاد بي شائبه آنان به امام و احترام بي چون و چراي مردم از وي، شهرت فراواني پيدا كرده بود.

سعد بن عبد الله اشعري از علماي معروف شيعه مي گويد: در شعبان سال 278- هيجده سال پس از رحلت امام عليه السّلام- در مجلس احمد بن عبيد الله بن خاقان - كه آن روزها مسئوليت خراج قم را بر عهده داشت و به آل محمد و مردم قم نيز عداوت مي ورزيد- نشسته بوديم. سخن از طالبيون ساكن سامرا و مذهب و موقعيت آنان در پيش حاكم به ميان آمد، احمد گفت: من كسي از علويان را چون حسن بن علي عسكري عليه السّلام در سامرا نديده و نشنيده بودم كه اين چنين به وقار و عفاف و زيركي و بزرگ منشي در ميان اهل بيت خود شناخته شده و پيش سلطان و بني هاشم محترم باشد، چنان كه او را بر افراد مسن حتي امراء و وزراء و منشيان نيز برتري مي دادند. روزي من بالاي سر پدرم ايستاده بودم؛ آن روز پدرم براي ديدار با مردم نشسته بود. يكي از حاجبان وارد شد و گفت: ابن الرضا در بيرون در ايستادهوي به گفتگو پرداخت. در سخنان خود، او را با كنيه- كه حاكي از احترام او بود- مورد خطاب قرار مي داد و مرتب مي گفت: پدر و مادرم فدايت ....[1]

***

1- بحار الانوار، ج 50، ص 325؛ الكافي، ج 1، ص 505؛ الغيبه، طوسي، صص 131- 132؛ كمال الدين، ج 1، ص 40- 41؛ اعلام الوري، صص 357- 359؛ الارشاد، ص 338- 340؛ كشف الغمه، ج 1، ص 407