صدوق به سند خود از صقر بن ابي دلف نقل كرده است: «از امام جواد عليه السلام شنيدم كه مي فرمود: پيشواي پس از من پسرم علي است. فرمان او فرمان من و سخن او سخن من و اطاعت او اطاعت من مي باشد و پيشواي بعد از او فرزندش حسن است. فرمان او، فرمان پدرش و سخن او سخن پدرش و اطاعت وي، اطاعت پدرش مي باشد. آنگاه از گفتن باز ماند. عرض كردم: اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله پيشواي پس از حسن كيست؟ امام عليه السلام به شدت گريست و سپس فرمود: پس از حسن فرزندش قائم به حق [و امام] منتظر، پيشوا و امام است...» [1] .

[1] كمال الدين، ج 2، ص 378، ح 3؛ كفايه الاثر، ص 279؛ اعلام الوري، ص 409؛ صراط المستقيم، ج 2، ص 230؛ بحار، ج 50، ص 118؛ الزام الناصب، ج 1، ص 222.