در فضائل با اسناد مرفوعا تا عبدالله بن ابي أوفي [1] ، از رسول اكرم صلي الله عليه و آله روايت كرده است كه فرمود: «آنگاه كه خداوند ابراهيم خليل را آفريد، پرده از ديدگان او برگرفت. ابراهيم در كنار عرش نوري مشاهده كرد و عرضه داشت: خداي من، مولاي من، اين نور چيست؟ - اي ابراهيم، اين شخص، محمد برگزيده ي من است. - بارالها، مولاي من، در كنارش نور ديگري مي بينم. - اي ابراهيم، اين شخص علي ياور دين و آيين من است. - پروردگارا، در كنار آن دو، نور سومي مي بينم كه بعد از آن دو نور قرار گرفته است. - اي ابراهيم، اين شخص فاطمه است كه در كنار پدر و شوهرش قرار دارد و دوستدارانش را از آتش دوزخ رهايي مي بخشد. بار خدايا، دو نور ديگر مي بينم كه در كنار سه نور ديگر قرار دارند. - اي ابراهيم، اين دو، حسن و حسين هستند كه پس از پدر و مادر و جدشان قرار مي گيرند. - بار خدايا، مولاي من، نه نور ديگر را ملاحظه مي كنم كه انوار پنج گانه را در ميان گرفته اند. - اي ابراهيم، اين ها اماماني هستند كه از فرزندان اين ها (پنج نور) به وجود مي آيند. - پروردگارا، آنها به چه نامي معروفند؟ - اي ابراهيم، نخستين آنان علي بن حسين و محمد فرزندش و جعفر فرزند محمد و موسي فرزند جعفر و علي فرزند موسي و محمد فرزند علي و علي فرزند محمد و حسن فرزند علي و محمد قائم مهدي فرزند حسن است. - بارالها، انوار ديگر را پيرامون آنها مي بينم كه جز تو كسي را توان شمارش آنها نيست. - اي ابراهيم، اينان پيروان و دوستداران ايشانند. - پيروان و دوستدارانشان چگونه شناخته مي شوند؟ - اي ابراهيم، به 51 ركعت نماز و بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحيم و قنوت پيش از ركوع و دو سجده ي شكر، و انگشر به دست راست نمودن. - خدايا، مرا از پيروان و دوستداران آنها مقرر دار. - تو را در شمار آنان قرار دادم. و خداوند در حق وي اين آيه را نازل فرمود: «و ان من شعيته لابراهيم - اذ جاء ربه بقلب سليم). خداوند - تبارك و تعالي - و رسول گرامي او درست فرموده اند. [2] .