تاريخ درباره ي زندگي امام عسكري عليه السلام در كنار پدرش امام هادي عليه السلام جز اندكي كه از روايات بر مي آيد، چيزي براي ما بازگو نكرده و آنچه به ما رسيده به طور اساسي در چهار رخداد تجسم يافته است:

1. ولادت حضرت؛

2. وفات برادرش محمد بن علي؛

3. ماجراي ازدواج آن حضرت؛

4. وفات پدر بزرگوارش. از همين جا است كه ابهام و پيچيدگي بر بيش از 22 سال زندگي حضرت در كنار پدر بزرگوارش سايه افكنده است.

اين ابهام ها و پيچيدگي ها كه از علل و اسبابي عام برخوردار بوده بر زندگي هر امامي كه در كنار پدر و يا برادرش مي زيسته، انطباق داشته چنان كه زندگي امام حسين در كنار برادرش حسن عليهماالسلام اين گونه بوده است، از جمله سكوت آن حضرت در زمان امامت و خلافت برادرش قضيه اي بود كه تأثير تاريخي امام را در به وجود آمدن رخدادهاي دورانش در آن برهه، نهان مي ساخت. همچنين از علل و اسباب خاصي برخوردار بود كه به طبيعت شرايط سياسي و اجتماعي كه حضرت در كنار پدر و يا برادرش در آن مي زيست، ارتباط داشت. در واقع، طبيعت شرايط سياسي و اجتماعي روزگار امام هادي عليه السلام به گونه اي بود كه امام هادي را بر آن داشت تا امام عسكري را به طور عموم به دور از انظار، در كنار خود نگاه دارد و براي حفظ جان او از گزند حاكمان ستمگر عباسي جز براي خواص و شيعيان مورد اعتماد، از مقام و عظمت وي سخني به ميان نياورد و شايد همين امر ترديد برخي از شيعيان را به امامت آن حضرت پس از پدر بزرگوارش برانگيخت، تا آن جا كه حضرت فرمود: «هيچ يك از پدرانم آن گونه كه من به واسطه ي شك و ترديد اين مردم [شيعيان] در تنگنا قرار گرفتم، گرفتار نشدند» [1] .

ترديدي نيست كارهايي كه امام هادي عليه السلام به منظور حفظ جان و بقاي امام عسكري عليه السلام انجام داد براي استمرار و ادامه ي زنجيره ي امامت تا آخرين حلقه ي مقدس آن، لازم و ضروري بود.