احمد بن طلحه بن متوكل شانزدهمين خليفه ي عباسي است و پس از عموي خود معتمد در رجب سال دويست و هفتاد و نه به خلافت رسيد. وي مردي شجاع و جسور بود و به سال دويست و نود هجري در چهل و شش سالگي از دنيا رفت و مدت خلافتش نه سال و نه ماه بود. معتضد فرزند موفق طلحه است و طلحه برادر معتمد و هر دو (طلحه و معتمد) فرزندان متوكل عباسي مي باشند. از آنجا كه معتمد عباسي شيفته ي عياشي و خوشگذراني بود و آنچه براي او اهميت نداشت گرفتاري هاي مردم بود، از اين جهت مردم از او نااميد شدند و چشم اميد به برادرش موفق طلحه دوختند؛ زيرا او به شدت در فساد اخلاقي و شهوات غوطه ور شده بود و برادرش موفق زمام امور را در دست داشت. تاريخ نويسان در باب اقتدار موفق در عصر معتمد مي نويسند: گرچه زمام خلافت به ظاهر در دست معتمد قرار داشت؛ اما در واقع گرداننده ي خلافت موفق بود و معتمد از خلافت نامي بيش نداشت [1] .