كتاب تفسيري به امام عسكري عليه السّلام نسبت داده شده كه شامل تفسير سوره حمد و قسمتي از سوره بقره است. اين كتاب از ابتداي طرح آن در محافل علمي، از قرن چهارم تا به امروز، مورد قضاوتهاي گوناگوني قرار گرفته است. شماري از عالمان آن را از اثار امام دانسته و احاديثي نيز از آن نقل كرده اند. برخي ديگر آن را ساختگي شمرده و آن را فاقد اعتبار علمي دانسته اند. بخشي از اين قضاوتها متكي به سند كتاب است؛ زيرا دو نفر به نامهاي يوسف بن محمد بن زياد، و محمد بن سيّار، اساس روايت آن هستند و واسطه اين دو و شيخ صدوق، يك نفر با نام محمد بن قاسم استرآبادي است، گرچه بر اساس روايت ابن شهر آشوب، حسن بن خالد برقي نيز راوي اين تفسير است.[1]

1- معالم العلماء، ص 34: عبارت چنين است: حسن بن خالد برقي، اخو محمد بن خالد، من كتبه: تفسير العسكري من املاء الامام عليه السلام، مائة و عشرون مجلدة.