بازگشت

بيانيه امام هادي در مورد رهبريت عمومي زمان غيبت


امام هادي بياني روشن در زمينه تحقق خط مشي رهبري در عصر غيبت دارد كه با يك مقدمه تشريح خواهد شد: عمرو بن حنظله از امام صادق ميپرسد: اگر دو نفر از شيعيان در يك مساله اقتصادي يا مورد ارثي با هم اختلاف داشتند آيا ميتوانند به سلطان يا حاكمي از طرف سلطان رجوع كنند، امام صريحا ميفرمايند نميتوانند زيرا اين رجوع به طاغوت است. حضرت در ادامه سخنان خود ميفرمايد بايد آن دو نفر نگاه كنند كه هر كس از شما كه حديث ما را گزارش و روايت ميكند در حلال و حرام و تشخيص و استنباط احكام وارد است، بايد آنها به داوري او رضايت دهند زيرا من او را بر شما حاكم ساختهام و هر گاه حكمي كند كه مطابق حكم ما باشد و از وي قبول نشود، حكم خدا سبك شمرده شده و سخن ما را رد كرده است و هر كس سخن ما را رد كند خدا را رد كرده و رد خدا در رديف شرك به خدا است. اما امام هادي با صراحت هر چه تمامتر اين موضع حساس را توجيه ميكند كه: اگر بعد از غيبت قائم ما علمائي نبودند كه مردم را به آن حضرت رهنمون گردند، و از دين وي با دليل و برهان الهي حمايت و دفاع نمايند، و بندگان مستضعف و ناتوان را از دامهاي گسترده شيطان و پيروان آنها و از چنگال و دام نواصب، رها سازند، مسلما هيچ كس نبود مگر اين كه از دين خدا روگردان ميشد اما علماء و حافظان دين اسلام به دلهاي ضعفاي از شيعيان ما چنگ سائيده و آنها را از شرور و فتن محافظت ميكنند. درست به همان گونه كه ناخداي كشتي سرنشينان آن را نگه ميدارد، اينها در نزد خداوند بسي افضل و برترند.

***