مسعودي از اسحاق بن محمد بن عبدالعزيز بلخي روايت كرده است: «روزي در گذرگاه «سوق الغنم» (بازار مال فروشان) نشسته بودم. ناگاه ابومحمد عسكري عليه السلام را ديدم كه راه محل بنيان در سر من رأي را در پيش گرفته است. با خود گفتم: تصور مي كنم اگر فرياد بزنم: اي مردم، اين آقا، حجت خدا بر شما است او را بشناسيد، مرا خواهند كشت. وقتي حضرت به من نزديك شد و من به او نگريستم، با انگشت سبابه اش به من اشاره كرد و آن را بر دهان خود نهاد كه: ساكت باش، من به سرعت جلو رفتم تا پاي مباركش را ببوسم كه حضرت به من فرمود: اگر اين قضيه را آشكار سازي كشته خواهي شد. شبي حضرت را ديدم كه مي فرمود: يا كتمان نمودن و يا كشته شدن، بنابراين جان خودتان را حفظ كنيد» [1] .