از داود بن قاسم جعفري رواست شده كه: «گفت: از ابومحمد عسكري عليه السلام پرسيدم معناي آيه ي (ثم أورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخيرات باذن الله) [1] ؛ سپس كتاب را به بندگان برگزيده ي خود عطا كرديم؛ گروهي به خود ستم كردند و گروهي ميانه روي نمودند و گروهي به اذن خدا به سوي نيكي ها شتافتند، چيست؟ حضرت فرمود: همه ي آنها از خاندان محمد صلي الله عليه و آله هستند و آن كس كه بر خويش ستم روا داشته كسي است كه امام را تصديق نكند و قائل به امامت وي نباشد. مي گويد: اشكم جاري شد و با خود درباره ي عظمت و مقامي كه خداوند به خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله عنايت كرده بود، مي انديشيدم. ابومحمد عليه السلام رو به من كرد و فرمود: جاه و مقام خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله بزرگ تر از آن است كه با خود انديشيدي. خدا را سپاس گو، كه تو را از متمسكان به آنها قرار داده و در قيامت آنگاه كه همه ي مردم با پيشوايانشان فراخوانده شوند تو با آنها فراخوانده خواهي شد. تو را مژده مي دهم كه فرجامي نيك خواهي داشت» [2] .