در احتجاج با اسنادي كه مكرراً ذكر شده از امام حسن عسكري عليه السلام روايت كرده است: «آن حضرت فرمود: آن كس كه به حقوق مردم آشناتر از ديگران بوده و به اداي آن اهتمام بيشتري دارد، در پيشگاه خداوند از مقامي برتر از ديگران برخوردار است. و كسي كه در دنيا در برابر برادران مؤمن خويش تواضع و فروتني كند، نزد خداوند در زمره ي صديقين و از شيعيان واقعي علي بن ابي طالب عليه السلام خواهد بود. دو تن از برادران ديني و مؤمن علي بن ابي طالب عليه السلام كه پدر و فرزند بودند بر آن حضرت وارد شدند.
آن بزرگوار به احترام ايشان برخاست و آنان را در صدر مجلس خود نشاند و خود مقابل آنها نشست، سپس دستور داد برايشان غذا آوردند. پس از صرف غذا، قنبر تشت و ابريق و حوله اي آورد تا دست هايشان را پس از شستن خشك كنند.
قنبر خواست آب روي دست ميهمان بريزد كه اميرالمؤمنين عليه السلام برخاست و ابريق را از قنبر گرفت تا آب روي دست آن مرد بريزد. مرد خود را به خاك انداخت و عرض كرد: اي اميرالمؤمنين، چگونه راضي شوم خداوند مرا در حالي ببيند كه شما بر دستم آب مي ريزيد؟! حضرت فرمود: بنشين و دست خويش را بشوي تا خداي - عز و جل - ببيند برادر مؤمن تو، كه برتر از تو نيست، دست تو را مي شويد تا خداوند در قبال اين كار، ده ها برابر مقدار مردم دنيا در بهشت مرا پاداش دهد. آن مرد نشست و حضرت به او فرمود:
تو را به حق بزرگي كه بر گردنت دارم سوگند مي دهم، اكنون كه توفيق خدمت به تو نصيبم شده و دست هايت را شست و شو مي دهم از تو مي خواهم به گونه اي دست هايت را بشويي كه فرض كني قنبر آب مي ريزد. آن مرد نيز پذيرفت. چون حضرت از شستن دست آن مرد فراغت يافت، ابريق را به محمد حنفيه داد و به او فرمود: فرزندم، اگر اين پسر به تنهايي ميهمان بود، آب بر دستش مي ريختم، ولي خداوند دوست ندارد بين پدر و فرزند در يك مكان به يك گونه رفتار شود. اكنون كه پدر بر دست پدر آب ريخته است، بايد فرزند بر دست فرزند آب بريزد. محمد حنفيه نيز بر دست پسر آب ريخت. آنگاه امام عسكري عليه السلام فرمود: شيعه و پيرو واقعي كسي است كه در اين موارد از علي عليه السلام پيروي كند» [1] .