در خرايج از علي بن زيد بن علي بن حسين بن زيد بن علي روايت كرده است كه گفت: امام عسكري عليه السلام را از دارالعامه تا خانه ي آن بزرگوار همراهي كردم. چون حضرت به منزل رسيد و من خواستم برگردم فرمود: لحظه اي درنگ كن. آنگاه داخل خانه شد و سپس به من اجازه ي ورود داد و من وارد شدم. حضرت دويست دينار به من داد و فرمود: با اين پول كنيزي بخر؛ زيرا فلان كنيز تو از دنيا رفت. پيش تر و وقتي كه خانه ام را ترك مي كردم، آن كنيزك در كمال نشاط و خرمي بود. وقتي به خانه ام رسيدم غلامم گفت: فلان كنيزك شما هم اكنون از دنيا رفت. گفتم: او را چه شد؟ گفت: آب در گلويش گير كرد و جان سپرد» [1] .