اسحاق بن محمد نخعي روايت كرده و گفت: «ابوهاشم جعفري برايم نقل كرد و گفت: از تنگناي زندان و سنگيني غل و زنجير به ابومحمد عليه السلام شكوه كردم. حضرت در پاسخ نوشتند: تو امروز نماز ظهر را در خانه ات به جا خواهي آورد. همان گونه كه امام فرموده بود هنگام ظهر از زندان مرخص شدم و نماز را در منزل خود به جا آوردم و در اثر تنگدستي خواستم در نامه اي كه به محضر امام نوشته بودم، از او درخواست كمكي نمايم، ولي شرم مانع اين كار شد. وقتي به خانه برگشتم، حضرت يكصد دينار برايم فرستاد و خطاب به من نوشته بود: هر گاه نياز به چيزي داشتي شرم و كم رويي مكن و آن را بخواه، ان شاء الله، همان گونه كه دوست داري، قه مقصودت خواهي رسيد» [1] .