امام عسكري عليه السلام به سيف بن ليث مرقوم فرمود: «مصيبتي ناگوار به او خواهد رسيد. بر آن صبر و بردباري نموده و خدا را سپاس گويد و بي تابي نكند؛ زيرا در اين صورت اجر خود را از بابت آن مصيبت ضايع مي گرداند». اربلي در كشف الغمه از سيف بن ليث روايت كرده كه: «گفت: وقتي از مصر بيرون رفتم فرزند بيماري در خانه داشتم و فرزند ديگرم به مراتب از او بدتر بود. او وصي و قيم و سرپرست خانواده و اموال و دارايي ام نيز بود. نامه اي به ابومحمد عليه السلام نوشتم و از آن بزرگوار خواستم براي بهبودي فرزند بيمارم دعا نمايد. حضرت به من مرقوم فرمود: فرزند كوچكت بهبودي يافت و فرزند بزرگت كه وصي و قيم تو بود، از دنيا رفت.خدا را سپاس گو و بي تابي مكن كه [در غير اين صورت] اجر و پاداش تو ضايع خواهد گشت. و همان روز كه پاسخ ابومحمد عليه السلام به من رسيد، برايم خبر آوردند كه پسر كوچكم بهبودي يافته و پسر بزرگم از دنيا رفته است» [1] .