كليني از اسحاق روايت كرده است: «حسن بن ظريف برايم نقل كرد و گفت: دو مسأله در قلبم خطور كرد و خواستم به وسيله ي مكاتبه، آنها را از ابومحمد عليه السلام بپرسم. حضور وي نامه نوشتم و از آن بزرگوار پرسيدم: آنگاه كه قائم عليه السلام قيام مي كند چگونه داوري مي كند و جايگاه قضاوت حضرت، كجا است؟ همچنين مي خواستم در مورد تب دو روز در ميان بپرسم كه از پرسش در خصوص تب، غافل شدم. پاسخ آمد: درباره ي قائم عليه السلام پرسيده بودي. آنگاه كه وي قيام مي كند، مانند داود عليه السلام به علم خويش ميان مردم قضاوت مي نمايد و نيازي به شاهد و بينه ندارد. نيز مي خواستي درباره ي تب دو روز در ميان بپرسي كه فراموش كردي. در ورقه اي بنويس (يا نار كوني برداً و سلاماً علي ابراهيم) و آن را بر فرد تب دار بياويز، به اذن الهي شفا و بهبودي مي يابد. آنچه را ابومحمد عليه السلام فرموده بود، نوشته و بر بيمار آويختم و او بهبودي يافت» [1] .