اربلي از الدلائل از عمرو بن ابومسلم روايت كرده است كه: «گفت: سميع مسمعي، در مجاورت ما خانه داشت و مرا بسيار مي آزرد و از من بدگويي مي كرد. به ابومحمد عليه السلام نامه نوشته و از آن حضرت درخواست كردم در حقم دعا فرمايند تا هر چه زودتر گشايشي برايم حاصل شود. پاسخ آمد: به زودي گشايش حاصل مي شود و تو مالك خانه ي وي خواهد شد. پس از يك ماه همسايه ام از دنيا رفت من خانه ي او را خريدم و به بركت آن حضرت آن را به خانه ام ضميمه كردم» [1] .