مجلسي از محمد بن حسن روايت كرده كه: «گفت: در چشمم درد شديدي داشتم. به ابومحمد عليه السلام نامه نوشتم و از آن حضرت خواستم براي بهبودي ام دعا فرمايد. وقتي نامه فرستاده شد، با خود گفتم: اي كاش از آن حضرت پرسيده بودم كه نوعي سرمه برايم تجويز فرمايد تا از آن استفاده كنم. حضرت با دستخط خود مرقوم فرمود: براي سلامتي چشم از دست رفته ات دعا خواهم كرد و پس از آن مرقوم فرموده بوده: خواستي سرمه اي (دارويي) تجوير نمايم، لذا مقداري صبر (نوعي شيره ي درخت) همراه با (انتيموان) و كافور و سرمه را در چشم خود نما كه سبب برطرف شدن تاري چشم و خشك شدن رطوبت آن خواهد شد. وي مي گويد: آنچه را حضرت دستور داده بود عمل كردم، به لطف خدا بهبودي يافتم» [1] .