حضيني به سند خود از عبدالحميد بن محمد و محمد بن يحيي خرقي روايت كرده كه: «گفتند: بر ابوالحسن علي بن بشر كه بيمار و آشفته خاطر بود، وارد شديم. وقتي ما را ديد از ما كمك خواست و گفت: از خدا بخواهيد سلامتي ام را به من برگرداند و نامه اي را كه نوشته ام توسط شخصي كه مورد اعتماد شما است، نزد مولايم ابومحمد حسن بن علي عليهماالسلام بفرستيد. گفتيم: نامه ات كجا است؟ گفت: كنار بسترم. ما دستمان را زير سجاده ي او برديم نامه را برداشتيم و گشوديم تا آن را بخوانيم كه ناگهان در آغاز نامه چشممان به دستخط امام عليه السلام افتاد كه در آن مرقوم فرموده بود: ما نامه ات را خوانديم و از خداوند بهبودي و سلامتي تو را خواستار شديم، خداوند متعال از حالا به بعد چهل و نه سال به عمرت افزوده است. خدا را شكر و سپاس گو، در اين مدت كارهاي نيك و آنچه را دوست داري انجام ده و اگر به گناه آلوده شدي، از كوتاه شدن عمرت ايمن مباش؛ زيرا خداوند آنچه بخواهد انجام خواهد داد. گفتيم: اي علي، سرور و مولايمان نامه ات را خوانده و اين دستخط آن بزرگوار در پاسخ نامه ي تو است. وي همان زمان از جاي برخاست و رضايت كنيز خويش را جلب و او را به عنوان صدقه آزاد كرد و پس از سه روز، حواله اي از ابوعمر عثمان بن سعد عمري سمان از سامرا به يكي از بازرگانان كرخ رسيد كه اموالي را براي علي بن بشر ببرد. و آن اموال را نزد او آورد. علي بن بشر اموال را شماره كرد ديد سه برابر اموالي است كه صدقه داده است. و اين يكي ديگر از معجزات امام عليه السلام به شمار مي آيد» [1] .