شيخ طوسي از احمد بن علي رازي از علي بن مخلد ايادي روايت كرده كه: «گفت: ابوجعفر عمري رضي الله عنه برايم روايت كرد و گفت: ابوطاهر بن بلال به حج رفت و در آن جا علي بن جعفر را ديد كه پول هاي كلاني را انفاق مي كند. وقتي از حج بازگشت، ماجرا را طي نامه اي به ابومحمد عليه السلام نوشت. حضرت در نامه ي خود مرقوم فرمودند: ما قبلاً دستور داده ايم كه دويست هزار دينار بدو بدهند و پس از آن نيز فرمان داديم همان مقدار به او بدهند، ولي او براي رعايت حال ما آنها را نپذيرفت. مردم چه كاره اند بي اجازه ي ما در امور مربوط به ما مداخله كنند» [1] .