ابوالفرج مي گويد:«وي به«حرون» معروف بود. بعد از يحيي بن عمر،دركوفه قيام كرد. مستعين، مزاحم بن خاقان را با سپاهي گران، به رويارويي او فرستاد. وقتي او نزديك كوفه رسيد، حسين حرون از كوفه بيرون رفت و راه ديگري را انتخاب كرد و به سرمن رأي رسيد و آن زماني بود كه با معتز (به عنوان خليفه) بيعت شده بود و او نيز با او بيعت كرد و مزاحم از كوفه بازگشت. حسين حرون مدتي درنگ كرد، سپس گريخت و درصدد قيامي مجدد برآمد، اما دستگير شد و بيش از ده سال زنداني گشت. پس از آن معتمد وي را در سال 268 ه. ق آزاد كرد و او مجدداً در كوفه قيام كرد... در پايان سال 269 ه. ق بر وي دست يافت و به زندان برده شد و در شهر واسط زنداني شد و سال هاي 70 و 71 ه. ق را در زنداني به سر برد و سرانجام در زندان از دنيا رفت. موفق دستور داد بر او نماز بگزارند و او را به خاك بسپرند» [1] .