امام حسن عسكري - عليه السلام - داراي مكارم اخلاق و عظمت اخلاقي خاصي بود كه با آن دوست و دشمن را شيفته خود مي كرد، اين ويژگي آشكارترين جلوه ي شخصيتي حضرت بود كه آن را از جد بزرگوار خود پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - كه اخلاق نيك ايشان همه را فرامي گرفت. به يادگار داشت.

از ايشان نمونه هاي اخلاقي شگفت انگيزي نقل شده كه دشمن كينه توز را به دوستي صميمي و مخلص بدل كرده است.

مورخان نقل مي كنند كه: حضرت در زمان متوكل - سرسخت ترين دشمن آل بيت و پليدترين خليفه عباسي - به دستور او زنداني گشت و خليفه دستور اكيد داده بود كه با وي به شدت رفتار شود. ليكن زندان بان پس از مدتي، دلبسته ي كمالات حضرت شده و حتي از نگاه مستقيم به چشمان ايشان - از شرم و حيا - پرهيز مي كردند و هنگامي كه ايشان از زندان آزاد شدند اعتقادي استوار به امام پيدا كرده بودند و بصيرت خوبي در دين يافته بودند.

امام حسن عسكري - عليه السلام - در اخلاق والاي خود نسيم خوشي از گلزار رسالت اسلامي و گلي خوشبو از بوستان پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - بودند.