بازگشت

عبادت و اطاعت پروردگار


آنانكه لذت مناجات با خدا را چشيده و جانشان از محبت خدا لبريز است، حتي لحظه اي را بي نام و ياد خدا نمي گذرانند و زندگي را جز در راه بندگي و فرمانبري خدا بر نمي تابند. امام عسكري عليه السلام نمونه اعلاي محبت و انس با خدا بود.



[ صفحه 38]



محمد شاكري روايت كرده است: «مولا و استادم امام حسن عسكري عليه السلام در محراب عبادت مي نشست و به سجده مي رفت و آنچنان سجده و ذكرش را طولاني مي كرد كه من مي خوابيدم و بيدار مي شدم و از شدت خستگي دوباره به خواب مي رفتم، در حالي كه او هنوز در سجده بود.» [1] .

محمد بن اسماعيل نقل كرده است: «زماني كه ابومحمد عسكري عليه السلام در زندان بود. گروهي از بني عباس و جمعي از منحرفين بر صالح بن وصيف كه زندانبان بود، وارد گشته و گفتند: بر او سختگيري كن و به او مجال آرامش مده!

صالح جواب داد: با او چه كنم؟ و حال آنكه دو تن از شقي ترين و بدترين كسان را يافته بودم و براي شكنجه و آزار او گماشتم، اما چندي نگذشت كه آنان هم رو به عبادت و نماز آورده و كارشان دشوار گشت.

سپس فرمان داد تا آن دو گماشته را حاضر كردند و از آنان پرسيد: واي بر شما، درباره ي اين مرد چه كرديد و چه نظري داريد؟

گفتند: چه بگوييم درباره ي مردي كه روزهايش را روزه مي گيرد و تمامي شبهايش را به نماز و عبادت مي گذراند؟ و جز به عبادت خدا سخني نمي گويد و به كاري مشغول نمي شود، وقتي كه به ما نگاه مي كند بندبند وجودمان به لرزه درمي آيد، چنانكه اختيار خويش را از دست مي دهيم.» [2] .



[ صفحه 39]




پاورقي

[1] غيبت شيخ طوسي، صفحه ي 139 و 140.

[2] اعلام الوري، صفحه ي 360 - كافي، جلد 2، صفحه ي 446.