پيامبر بزرگ اسلام در سفارش خود نسبت به قرآن و خاندان خود فرمود: من چيزي در ميان شما مي گذارم كه اگر به آن چنگ زنيد هرگز بعد از من گمراه نخواهيد شد. آنها كتاب خدا و عترت و خاندان من هستند و هيچگاه از هم جدا نخواهند گشت تا اينكه در حوض كوثر بر من وارد شوند. ببينيد كه چگونه در مورد آنها جانشين من خواهيد بود؟ [1] .

كلمه ي خاندان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نام پر فروغي است كه در تاريخ اسلام بارها ذكر شده است. آنان، اهل بيت پيامبر هستند كه به سيره ي او اقتدا و راه رسالتش را طي؛ و در علم و عمل راهش را دنبال كرده اند.

امام ابومحمد حسن بن علي عسكري عليه السلام يازدهمين پيشوا از خاندان پاك پيامبر گرامي است. در سال 232 هجري قمري در مدينه منوره محل نزول وحي متولد شد. پدر بزرگوار آن حضرت، امام دهم حضرت هادي عليه السلام مي باشد، كه در سال 254 هجري قمري به ملكوت اعلا پيوست.

مادر گرامي او حديثه نام داشته كه وي را «سوسن»، «سليل» و «جده» نيز گفته اند. بنا به نظر بعضي از محققان، ولادت با سعادت آن حضرت روز جمعه هشتم ربيع الثاني بوده است.

امام عليه السلام در محله اي از شهر سامراء [2] به نام «عسكر» [3] سكونت داشت و به همين علت به عسكري، شهرت يافته است.



[ صفحه 382]



اسم آن حضرت «حسن» و كنيه ي مباركش «ابومحمد» و مشهورترين القاب ايشان «زكي» و «عسكري» و «نقي» ذكر شده است.

حضرت امام حسن عسكري عليه السلام بيست و دو سال داشت كه پدر بزرگوارش، حضرت امام هادي عليه السلام به دست جباران و غاصبان زمان به شهادت رسيد. و ايشان پيشوايي جهان اسلام را بعد از پدر بر عهده گرفت. و شش سال از امامتش نگذشته بود كه در سن بيست و هشت سالگي يعني در سال 260 هجري قمري به شهادت رسيد. كساني كه ايشان را ديده بودند، نقل كرده اند كه حضرت گندمگون، درشت چشم و خوش صورت و نيكو اندام و با جلال و شكوه بوده است.



[ صفحه 383]