حضرت امام حسن عسكري عليه السلام فرمود: برگرداندن معتاد از عادتي كه بدان خو گرفته مانند خرق عادت در طبيعت است.

محمد بن علي بن ابراهيم بن موسي بن جعفر روايت مي كند كه وقتي پريشاني ما به نهايت رسيده بود، به پدرم گفتم: كرم و سخاوت امام حسن عسكري عليه السلام مشهور است. گمان من اين است كه به ما نيز اكرام و انعام مي كند. پس راهي خدمت آن حضرت شديم. در راه پدرم به من گفت: من سخت محتاج آنم كه آن حضرت پانصد درهم به من بدهد كه دويست درهم آن را رخت و لباس بخرم و دويست درهم آن را صرف طعام كنم و صد درهم براي مايحتاج عيال خود بگذارم. چون پدرم اين را گفت، از خاطر من نيز گذشت كه كاش حضرت به من نيز سيصد درهم بدهد تا صد درهم از آن را الاغي بخرم و صد درهم نفقه كنم و صد درهم را صرف كدخدايي نموده و به قري بروم و از مردم آن جا زني بخواهم. چون به در خانه ي آن حضرت رسيديم و به شرف ملازمت آن حضرت مشرف شديم، به پدرم فرمود چه چيز تو را از ديدن ما غافل داشت. پدرم عرض كرد: گرفتاري و تنبلي كه لازم سن من است. ساعتي در خدمت آن حضرت



[ صفحه 29]



نشسته بوديم. بعد بيرون آمديم.

چون به راهروي خانه رسيديم، غلامي آمد و كيسه اي به دست پدرم داد و گفت: اين پانصد درهم است. دويست درهم از براي رخت و دويست درهم براي طعام و صد درهم براي صرف مايحتاج و بعد كيسه اي به من داد و گفت، اين سيصد درهم است. صد درهم براي خريد الاغ و صد درهم براي نفقه و صد درهم به واسطه ي خرج كدخدايي، اما به قري نرو و به سوراء برو كه در آن جا براي تو فرجي خواهد بود. پس به فرموده ي آن حضرت به سوراء رفتم و در آن جا منافع زيادي به من رسيد و امروز از بركت آن صاحب دو هزار دينارم و احوالم روز به روز بهتر مي شود.



[ صفحه 30]