ابوالفرج مي گويد:«وي به«حرون» معروف بود. بعد از يحيي بن عمر،دركوفه قيام كرد.



[ صفحه 252]



مستعين، مزاحم بن خاقان را با سپاهي گران، به رويارويي او فرستاد. وقتي او نزديك كوفه رسيد، حسين حرون از كوفه بيرون رفت و راه ديگري را انتخاب كرد و به سرمن رأي رسيد و آن زماني بود كه با معتز (به عنوان خليفه) بيعت شده بود و او نيز با او بيعت كرد و مزاحم از كوفه بازگشت. حسين حرون مدتي درنگ كرد، سپس گريخت و درصدد قيامي مجدد برآمد، اما دستگير شد و بيش از ده سال زنداني گشت. پس از آن معتمد وي را در سال 268 ه. ق آزاد كرد و او مجدداً در كوفه قيام كرد... در پايان سال 269 ه. ق بر وي دست يافت و به زندان برده شد و در شهر واسط زنداني شد و سال هاي 70 و 71 ه. ق را در زنداني به سر برد و سرانجام در زندان از دنيا رفت. موفق دستور داد بر او نماز بگزارند و او را به خاك بسپرند» [1] .