علي بن سليمان بن رشيد عطار بغدادي مي گويد: «ابومحمد عليه السلام پيوسته او [دهقان] را لعن مي كرد، و يادآور شد كه ابومحمد عليه السلام خزانه اي داشت كه ابوعلي بن راشد رضي الله عنه سرپرست آن بود، سپس به عروه واگذار شد. وي مقداري از اموال آن را براي خود برداشت و بقيه ي آن را به آتش كشيد و با اين كار ابومحمد عليه السلام را خشمگين كرد. حضرت او را لعن نمود و از او بيزاري جست و وي را نفرين كرد. خداوند بدو مهلت نداد تا آن روز و شب را به پايان برساند و او را به كام دوزخ افكند. امام عليه السلام در اين باره فرمود: امشب با خداي خويش چنين راز و نياز كردم. هنوز صبح ندميده و آتش بيت المال خاموش نگشته بود كه خداوند، عروه را به دوزخ فرستاد - خدايش لعنت كند» [1] .