شيخ طوسي او را از ياران امام عسكري عليه السلام دانسته است [1] . ابوعمرو كشي درباره ي او گفته است:

«احمد بن كلثوم گفته است: اسحاق بن محمد بصري نقل كرد كه فضل بن حارث برايم روايت كرد و گفت: هنگام تشييع پيكر مقدس مولايم امام هادي عليه السلام در سرمن رأي بودم. امام عسكري عليه السلام را ديدم كه پياده در پي جنازه ي امام و در سوگ پدر، گريبان چاك زده بود. از ارج و عظمت و شايستگي او و نيز از رنگ مايل به سپيدي چهره اش در شگفت شدم و بر خستگي او دل سوزاندم. شب او را در خواب ديدم كه به من فرمود: اندوه و رنگ رخساري كه از آن شگفت زده شدي، آزموني الهي براي آفريدگانش بوده كه هر گونه بخواهد آنها را مي آزمايد و اين خود درسي آموزنده براي اهل بصيرت است و آزمايش شونده، نبايد ملامت گردد. ما مانند مردم نيستيم كه همچون آنان دچار خستگي شويم. از خداوند پايداري و انديشه ي در آفرينش او را مسألت داريم كه آن را از ما مي خواهند. و آگاه باش كه سخن ما در خواب، به سان سخنمان در بيداري است.

ابوعمرو گفت: اين جز [بر اين] دلالت دارد كه فضل، در سخن خود مورد اعتماد بوده است، و الله اعلم» [2] .

آقاي خوئي گفته است: «به نظر من اعتماد به سخن وي و مدح و ستايش او از اين روايت بر نمي آيد، چرا كه اين روايت با وجود اسحاق بن محمد بصري [در سند روايت] ضعيف است، و الله العالم» [3] .

علامه نيز در روايت وي توقف كرده و مي گويد: «به نظر من در اين روايت دلالتي در ستايش يا مذمت او ديده نمي شود، بنابراين در روايتش توقف مي كنيم» [4] .