از آنجا كه امامان معصوم عليهم السلام برترين نمونه و اسوه ي كامل صفات عاليه ي انساني بودند، رفتار آنان در همه ابعاد مي تواند براي پيروانشان درس آموز باشد. و يكي از آن صفات زيبا، سخاوت است. ما در مورد سخاوت امام عسكري عليه السلام فقط به نقل يك روايت بسنده مي كنيم:

محمد بن علي مي گويد: زماني بر اثر تهيدستي كار زندگي بر ما سخت شد. پدرم گفت: بيا با هم به نزد ابو محمد (امام عسكري عليه السلام) برويم. مي گويند او مردي بخشنده است و به جود و سخاوت شهرت دارد. گفتم: او را مي شناسي؟ گفت: نه، او را هرگز نديده ام.

با هم به راه افتاديم. در بين راه پدرم گفت: چقدر خوب است كه آن بزرگوار دستور دهد به ما 500 درهم بپردازند! تا با آن نيازهايمان را برطرف كنيم. دويست درهم براي لباس، دويست درهم براي پرداخت بدهي و صد درهم براي مخارج ديگر!

من پيش خود گفتم: كاش براي من هم سيصد درهم دستور دهد كه با صد درهم آن يك مركب بخرم و صد درهم براي مخارج و صد درهم براي پوشاك باشد تا به كوهستان (در اطراف همدان و قزوين) بروم. هنگامي كه به سراي امام رسيديم، غلام آن حضرت بيرون آمده و گفت: علي بن ابراهيم و پسرش محمد وارد شوند. چون وارد شده و سلام كرديم، امام به پدرم فرمود: «يا علي! ما خَلَفَكَ عَنا اِلي هذَا الوَقْتِ؟؛ اي علي! چرا تا كنون نزد ما نيامده اي؟» پدرم گفت: اي آقاي من! خجالت مي كشيدم با اين وضع نزد شما بيايم.

وقتي از نزد آن حضرت بيرون آمديم، غلام آمده و كيسه پولي را به پدرم داد و گفت: اين پانصد درهم است، دويست درهم براي پوشاك، دويست درهم براي بدهي و صد درهم براي مخارج ديگر. آنگاه كيسه اي ديگر درآورده وبه من داد و گفت: اين سيصد درهم است، صد درهم براي خريد مركب و صد درهم براي پوشاك و صد درهم ديگر براي ساير هزينه ها، اما به كوهستان نرو بلكه به سوراء برو.... [1] .