مرحوم شيخ مفيد، كليني ، راوندي و يعضي ديگر از بزرگان در كتاب هاي خود آورده اند:
يكي از خادمان حضرت ابوالحسن ، امام عليّ هادي عليه السلام - به نام نصير خادم - حكايت كند:
بارها به طور مكرّر مي ديدم و مي شنيدم كه حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكري عليه السلام در حيات پدر بزرگوارش با افراد مختلف ، به لُغت و لهجه تركي ، رومي ، خزري و... سخن مي گويد.
مشاهده اين حالات ، براي من بسيار تعجّب آور و حيرت انگيز بود و با خود مي گفتم : اين شخص - يعني ؛ امام عسكري عليه السلام - در شهر مدينه به دنيا آمده و نيز خانواده و آشنايان او عرب بوده و هستند، جائي هم كه نرفته است ، پس چگونه به تمام لغت ها و زبان ها آشنا است و بر همه آن ها تسلّط كامل دارد؟!
تا آن كه پدرش امام هادي عليه السلام به شهادت رسيد؛ و باز هم مي ديدم كه فرزندش ، حضرت ابومحمّد عسكري عليه السلام با طبقات مختلف و زبان ها و لهجه هاي گوناگون سخن مي گويد، روز به روز بر تعجّب من افزوده مي گشت كه از چه طريقي و به چه وسيله اي حضرت به همه زبان ها آشنا شده است ؟!
تا آن كه روزي در محضر مبارك آن حضرت نشسته بودم و بدون آن كه حرفي بزنم ، فقط در درون خود، اين فكر را گذراندم كه حضرت چگونه به همه لغت ها و زبان ها آگاه و آشنا شده است ؟!
كه ناگهان امام حسن عسكري عليه السلام به من روي كرده و مرا مورد خطاب قرار داد و فرمود: خداوند تبارك و تعالي حجّت و خليفه خود را كه براي هدايت و سعادت بندگانش تعيين نموده است داراي خصوصيّات و امتيازهاي ويژه اي مي باشند، همچنين علم و آشنائي به تمام لهجه ها و لغت ها حتّي به زبان حيوانات را دارند.
و نيز معرفت به نَسَب شناسي و آشنائي به تمام حوادث و جريانات گذشته و آينده را كه خداوند متعال از باب لطف به حجّت و خليفه خود عطا كرده است ، دارند به طوري كه هر لحظه اراده كنند، همه چيز و تمام جريانات را مي داند .
سپس امام حسن عسكري عليه السلام در ادامه فرمايشاتش افزود: چنانچه اين امتيازها و ويژگي ها نبود، آن وقت فرقي بين آن ها و ديگر مخلوق وجود نداشت ؛ و حال آن كه امام و حجّت خداوند بايد در تمام جهات از ديگران برتر و والاتر باشد.(1)