قال الاِْمامُ الْعَسْكَريّ عليه السلام: بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذاوَجْهَيْنِ وَذالِسانَيْنِ، يُـطري أَخاهُ شاهِـدا وَ يأْكُـلُهُ غائبا إنْ اُعْطِيَ حَسَدَهُ، وَ إِن اُبْتُلِيَ خانَهُ.

امام عسكري عليه السلام فرمود: انساني كه دو رو و دو زبانه باشد بد بنده اي است، در روبـرو از برادرش تعـريف مي كـند و پشت سر گوشتش را (با غيبت) مي خـورد، اگر نعمتي به او داده شود حسد مي ورزد و اگر گرفتار شود به او خيانت مي كند. نكته : نفاق و دورويي، موجب سلب اعتماد در جامعه مي گردد. اي جان فداي آنكه دلش با زبان يكي است.