به دستور حكومت عباسي ، امام حسن عسگري را در زندان علي بن اوتاش افكندند، او بسيار با آل محمد (صلي الله عليه وآله) دشمني داشت و دشمن سر سخت آل علي (عليه السلام) بود و در انحراف و جنايت و ظلم هيچ باكي نداشت . امام حسن عسگري (عليه السلام) يك روز در زندان او بسر برد، در همين يك روز علي بن اوتاش آنچنان به امام گرايش پيدا كرد كه به اصطلاح 180 درجه از وضع قبل ، دگرگون گرديد و به احترام امام چشمش را بلند نمي كرد و سرافكنده بود و وقتي از حضور امام (عليه السلام) خارج شد، ديدند او از نظر شناخت و معرفت و گفتار از همه مردم بهتر است آري نور امامت ، اين چنين بر قلب دشمن سرسخت تابيد و او را از تباهيها پاك نموده و به سوي الله كشاند.