ابو هاشم جعفري مي گويد: در مورد تنگي زندان و سختي قيد و بند، به امام (ع) شكايت كردم. حضرت، در جواب نوشت: نماز ظهر را در خانه خود خواهي خواند. پس نزديك ظهر از زندان آزاد شدم و نماز را در خانه ام خواندم. در اين حال، در تنگناي اقتصادي بودم لذا خواستم تا در نامه اي كه به ايشان نوشته ام، از حضرت تقاضاي كمك مالي نيز بنمايم اما شرم نمودم.
وقتي كه به خانه ام رسيدم، امام (ع) صد دينار براي من فرستاد. و در نامه اي برايم نوشت كه: اگر نيازي داشتي، شرم نكن، آنچه را كه مي خواهي از ما طلب كن، به آن خواهي رسيد.