آيا كساني بوده اند كه قائل به اين باشند كه امام حسن عسكري (ع) داراي فرزندي نبوده اند؟
سلام عليكم؛
چند روز پيش در يكي از برنامه هايي كه به ناچار آن را مشاهده كردم، شخصي بيان مي داشت كه افرادي قائل به اين موضوع هستند كه امام حسن عسكري (عليه السلام) داراي فرزندي نبوده است!
خواهشمند است در خصوص اين موضوع توضيحات لازم را مبذول فرماييد.
با تشكر
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني
بله؛ برخي اين مساله را مطرح نمودند كه امام حسن عسكري (ع) فرزند نداشته است ، اين امر از يك توسط مدعيان امامت مانند جعفر كذاب مطرح گرديد ، تا از اين طريق به امامت برسد . او چه هنگام زنده بودن برادرش امام حسن وچه هنگام شهادت برادرش ادعا مي كرد كه امام حسن (ع) عقيم بوده وهيچ فرزندي نداشته است ، ازسوي ديگر اين امر توسط حكومت هاي معاصر امام حسن عسكري مطرح مي شد تا اين فضابه وجود آيد كه شيعيان بعد از امام حسن(ع) امام ندارند. متاسفانه امروز نيز دربرخي سايت وبلاك ها چنين وانمود مي شود كه امام حسن عسكري (ع) فرزند نداشته است ،اين امر نيز به منظور تضعيف فرهنگ مهدويت صورت مي گيرد، اين در حالي است كه دلايل قوي درباره ولادت، زنده بودن وديگر مسايل مربوط به امام زمان وجود دارد. از جمله : وقتي امام عسكري (ع) را كفن كرده و در تابوت گذاشته بودند. جعفر پيش رفت تا بر جنازه امام نماز گزارد. وقتي كه خواست تكبير نماز را بگويد، ناگاه كودكي گندمگون و سياه موي كه دندانهاي پيشينش قدري با هم فاصله داشت، بيرون آمد و لباس جعفر را گرفت و او را كنار كشيد و گفت: عمو! كنار برو، من بايد بر پدرم نماز بخوانم. جعفر، در حالي كه قيافه اش دگرگون شده بود، كنار رفت. آن كودك بر جنازه امام نماز خواند. (1)
همچنين دشمنان از زنده بودن امام زمان (ع) احساس خطر ودرصدد ضربه زدن به امام زمان بودند (2 ) اگر امام زمان نبودبراي چه دشمنان احساس خطرمي كردند ؟ از همه مهم تر درروايات متعدد تصريح شده است كه امام زمان ظهور وحكومت جهاني تشكيل خواهد داد وجهان خالي از حجت نيست. «احمد بن اسحاق»، يكي از ياران خاص و گرانقدر امام عسكري (ع) مي گويد: به حضور امام عسكري (ع) رسيدم مي خواستم درباره امام بعد از او بپرسم، حضرت پيش از سؤال من فرمود: اي «احمد بن اسحاق»! خداوند از زماني كه آدم را آفريده تا روز رستاخيز، هرگز زمين را از «حجت» خالي نگذاشته و نمي گذارد. خداوند از بركت وجود «حجت» خود در زمين، بلا را از مردم جهان دفع مي كند (3) همچنين محدثين شيعه و سنّي، روايات متعددي از پيامبر (ص)نقل كرده اند كه حضرت مهدي (عج) از اولاد امام حسين (ع)است از جمله:
شيخ صدوق به روايت عبدالرحمان بن سَمره از پيامبر (ص) نقل كرده است كه: امام امام زمان از نسل امام حسين است و زمين را از قسط و عدل پر مي كند...(4) باز شيخ صدوق از امام حسين (ع)پنج حديث نقل نموده كه آن حضرت فرموده است، امام قائم از فرزندان من مي باشد او قائم اهلبيت ما است و او صاحب غيبت است.(5) علما و محدثين اماميه، از جمله علامه مجلسي،(6) شيخ مفيد،(7) شيخ صدوق (ره) (8) ... اتفاق دارند كه حضرت مهدي (عج) در نيمه شعبان سال 255 در سامرا چشم به جهان گشود. و از علماي اهل سنت افراد متعددي اين مطلب را نقل كرده اند كه مي توان به موارد ذيل اشاره كرد: ابن خلكان مي گويد: ابوالقاسم محمد فرزند حسن عسكري فرزند علي الهادي فرزند محمد جواد، دوازدهمين امام شيعه است. لقب معروف او "حجت" است... او در نيمه شعبان سال 255 متولد شد... (9) ابن مسعود مورخ معروف مي گويد: ابومحمد حسن بن علي العسكري، در هنگام وفات 29 سال داشت او پدر مهدي منتظر است.(10)
عبدالوهاب شعراني آورده است: مهدي از اولاد امام حسن عسكري (ع) است. او در نيمه ماه شعبان سال 255 متولد شد. او زنده است تا اين كه با عيسي بن مريم ملاقات كند. (11) محمد شافعي. (12) سبط ابن جوزي،. (13) . شبلنجي.(14) نيز به اين امر اعتراف نموده اند
نكته قابل دقت اين است كه دربرخي روايات به ويژگيهاي وخصوصيات امام زمان نيز اشاره شده است كه جاي شبهه را باقي نمي گذارد . شيخ صدوق (ره) به رو ايت احمد بن اسحاق نقل مي كند كه پس از حضور به خدمت امام حسن عسكري وسوال از امام آينده... آن حضرت كودكي سه سالة را آورده كه چهره او مثل ماه مي درخشيد و فرمود: اسم او اسم پيامبر (ص) و كنيه او كنية آن حضرت است. بعد از من امام است و جهان را پر از عدل مي كند... .(15) شيخ الاسلام جويني (حمويني) در حديث طولاني نقل مي كند كه: ... خداوند در صلب امام حسن عسكري نطفة پاك و مبارك قرار داده است كه امام تقي و نقي است و به عدل حكم مي كند.(16) همچنين برخي از آيات وجود دارد كه بر ظهور وحكومت امام زمان (ع) ... تاويل شده است. (17)
***
1.مهدي پيشوايي ، سيره پيشوايان ، قم، موسسه امام صادق (ع)، 1379، چاپ يازدهم ، ص 659.
2. همان، 661.
3. همان، 651.
4. ابي جعفر محمد بن بابويه قمي (شيخ صدوق)، كمال الدين، اتمام النعمه، انتشارات جامعه مدرسين، قم، 1363. ج 2، باب 24، ص 282.
5. همان، ج 2، باب 30، ص 328.
6. محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، بيروت ، مؤسسه الوفاء ، 1983 م. ج 13 فصل بشارت حضرت مهدي (عج).
7. محمد بن نعمان (مفيد)، الارشاد في حجج الله العباد، مؤسسه آل البيت، 1314 هـ . ص 346.
8. ابوجعفر محمد ابن بابويه قمي (صدوق)، كمال الدين اتمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، قم، نشر دارالحديث ، 1380. ج 2، باب 42
9. شمس الدين احمد بن خلكان، وفيات الاعيان، بيروت ، دار صادر ، 1978. ج 3، ص 316.
10. ابي الحسن ابن مسعود، مروج الذهب، قم ، انتشارات دار الهجرت ، 1363 ش. ج 4، ص 199.
11. عبدالوهاب شعراني، اليواقيت و الجواهر، چ مصر، 1307 ق؛ و ر.ك: محي الدين عربي، فتوحات مكيه، ج 3، باب 366، بيروت، مؤسسه اعلمي؛ و بشراوي، عبدالله، الاتحاف بحب الاشراف، ص 178، چ مصر، 1316 ق.
12. محمد بن طلحه شافعي، المطالب السئول في مناقب آل الرسول، بيروت ، مؤسسه ام القراء، ، 1420. ص 88.
13. سبط ابن جوزي، تذكرة الخواص، بيروت، مؤسسه اهل البيت1981 م. ، ص 88.
14. شيخ مؤمن شبلنجي شافعي، نور الابصار، بيروت، دار الفكر ، 1979 م. ص 185.
15. ابوجعفر ابن بابويه قمي، كمال الدين تمام النمعة،قم، ترجمه منصور پهلوان، نشر دار الحديث1380. ج 2، باب 38، ص 80.
16. شيخ الاسلام ابراهيم محمد جويني شافعي، فرائد السمطين بيروت، مؤسسه طبع و نشر، ، ط اول، 1978م. ، ج 2، باب 35.
17. نور (24) آيه 55.