طبق برخي از روايات گفتن نام امام زمان (محمد)درست نيست ؛چنانكه نقل شده است: «براي شما حلال نيست كه او را به اسم ياد كنيد ».(كافي ،ج1،ص332). بر اين اساس اسم اصلي حضرت به اين صورت نوشته مي شود :م ح م د. البته از مجموع رواياتي كه در رابطه با حرمت، بردن نام حضرت مهدي(ع) از معصومين(ع) نقل شده ، استفاده مي شود كه نهي از ذكر نام آن حضرت و تأكيدي كه در اين مورد شده است، مربوط به همان زمان غيبت صغري و ايام بعد از ولادت امام تا آغاز غيبت كبري بوده كه هم امام حسن عسكري(ع) و هم خود آن حضرت سعي بليغ داشتند كه حتي شيعيان نيز از ولادت و محل و چگونگي زندگي حضرت مطلع نگردند.

زيرا مي دانستند خليفه وقت كاملاً مراقب است كه امام دوازدهم شيعيان بوجود نيايد، مبادا حكومت هاي جابر را سرنگون كند و بساط عدل را در جهان بگستراند. اما در دوران بعد مانند عصر ما، هيچ گونه حكمتي در منع از ذكر نام آن حضرت به نظر نمي رسد، (كتاب مهدي موعود، ص 236). در سؤالي كه در اين رابطه از بعضي فقهاء موجود شده است فرموده اند: ظاهرا حكم (حرمت) مخصوص زمان تقيّه بوده است و احتياط در زمان حاضر اين است كه با القاب نام آن حضرت برده شود.

البته بنا بر نظر برخي محققان مانند آيت الله معرفت اسمي كه ذكر آن ممنوع شد -ا ح م د - است ؛ زيرا در انجيل بشارت به بعثت پيامبري احمد شده است و لذا اگر شيعيان اين وصف حضرت حجت(عج) را به كار ببرند چه بسا دست آويز مسيحيان شود كه پيامبر آخر الزمان هنوز مبعوث نشده است. در زمان حاضر بردن نام مخصوص آن حضرت كراهت دارد(طبق سؤال از دفتر آيت الله بهجت)