گرچه امام حسن عسكري عليه السلام به حكم شرايط نامساعد و محدوديت بسيار شديدي كه حكومت عباسي برقرار كرده بود، موفق به گسترش دامنه دار دانش خود در سطح كل جامعه نشدند؛ اما در عين حال با همان فشار و خفقان، شاگرداني را تربيت كردند كه هر كدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف اسلامي و رفع شبهاتِ دشمنان نقش مؤثري داشتند.
شيخ طوسي رحمه الله تعداد شاگردان آن حضرت را متجاوز از صد نفر ثبت كرده كه در ميان آن ها چهره هاي روشن، شخصيت هاي برجسته و مردان وارسته اي مانند: احمد بن اسحاق اشعري قمي، ابوهاشم داود بن قاسم جعفري، عبداللَّه بن جعفر حميري، ابوعمرو عثمان بن سعيد عمري، علي بن جعفر و محمد بن حسن صفّار به چشم مي خورند.
علاوه بر تربيت اين شاگردان، گاهي چنان مشكلات و تنگناهايي براي مسلمانان پيش مي آمد كه جز امام حسن عسكري عليه السلام كسي از عهده حلّ آن ها برنمي آمد، امام در اين گونه مواقع، در پرتو علم امامت با يك تدبير فوق العاده، بُن بست را مي شكستند و آن مشكل را حل مي كردند.