يكي از دوستان امام حسن عسكري عليه السلام در ضمن نامه اي از ايشان تقاضا كرد كه به من دعايي بياموز تا با همان دعا نيايش كنم. ايشان دعايي را در ورقه اي نوشتند و فرمودند: با اين دعا نيايش كن و آن دعا اين چنين است: يا أَسْمَعَ السّامِعِينَ وَيا أَبْصَرَ المُبْصَرِينَ وَيا عِزَّ النّاظِرِينَ وَيا أَسْرَعَ الحاسِبِينَ وَيا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ وَيا أَحْكَمَ الحاكِمِينَ! صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَوْسِعْ لِي فِي رِزْقِي وَمُدَّ لِي فِي عُمْرِي، وَامْنُنْ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ وَاجْعَلْنِي مِمَّنْ تَنْصُرُ بِهِ لِدينِكَ وَلا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي؛ اي شنواترين شنوايان! و اي بيناترين بينايان! و اي مركز عزّت بينندگان! و اي كسي كه سريع تر از همه حسابگران حسابرسي مي كني! و اي مهربان ترين مهربانان! و اي حاكم ترين حاكمان! بر محمد و آلش درود بفرست. به رزقم توسعه بده، عمرم را طولاني كن و به رحمتت بر من منت بگذار و مرا از كساني كه به وسيله آنها دينت را ياري مي كني و در جايگاه استوار و ثابت قرار بده.
چنانچه ملاحظه مي كنيد، بخش مهم اين دعا از توحيد و صفات خداوند (متعال) است و سپس صلوات و درود بر محمد و آل محمدعليهم السلام است و بعد دعا براي رزق، عمر با بركت، ياري دين و استواري در راه عقيده مي باشد.(1)