»احمد بن اسحاق»، يكي از ياران خاص و گرانقدر امام عسكري - عليه السلام- ، ميگويد: به حضور امام عسكري - عليه السلام - رسيدم ميخواستم درباره امام بعد از او بپرسم، حضرت پيش از سؤال من فرمود : اي «احمد بن اسحاق»! خداوند از زماني كه آدم را آفريده تا روز رستاخيز، هرگز زمين را از «حجت» خالي نگذاشته و نميگذارد. خداوند از بركت وجود »حجت» خود در زمين، بلا را از مردم جهان دفع ميكند و باران ميفرستد و بركات نهفته در دل زمين را آشكار ميسازد . عرض كردم: پيشوا و امام بعد از شما كيست؟ حضرت بسرعت برخاست و به اطاق ديگر رفت و طولي نكشيد كه برگشت، در حالي كه پسر بچهاي را كه حدود سه سال داشت و رخسارش همچون ماه شب چهارده ميدرخشيد به دوش گرفته بود . فرمود: «احمد بن اسحاق»! اگر پيش خدا و امامان محترم نبودي، اين پسرم را به تو نشان نميدادم، او همنام و هم كنيه رسول خداست، زمين را پر از عدل و داد ميكند چنانكه از ظلم و جور پر شده باشد. او در ميان اين امت (از نظر طول غيبت) همچون «خضر» و «ذوالقرنين» است، او غيبتي خواهد داشت كه (در اثر طولاني بودن آن) بسياري به شك خواهند افتاد و تنها كساني كه خداوند آنان را در اعتقاد به امامت او ثابت نگه داشته و توفيق دعا جهت تعجيل قيام و ظهور او ميبخشد، از گمراهي نجات مييابند... (1)
***
1- صدوق، كمال الدين، قم، مؤسسة النشر الاسلامي )التابعة) لجماعة المدرسين، 1405 ه'. ق، ج 2، ص 384 (باب 38 .(