ابويوسف (الشاعر القصير) شاعر متوكل حكايت كرده، مي گويد: «در حالي كه با فقر دست به گريبان بودم، صاحب پسري شدم. نامه هايي به چند تن نوشته و از آنها درخواست كمك نمودم، ولي با نوميدي و يأس رو به رو شدم. با خود گفتم: مي روم و اطراف خانه ي حضرت گردشي مي كنم، وقتي به در خانه ي او رسيدم، ابوحمزه بيرون آمد و كيسه ي سياهي حاوي چهارصد درهم با خود داشت. [آن را به من داد] و گفت: مولايم مي فرمايد: اين پول ها را صرف فرزندت نما. خداوند او را سبب خير و بركت تو قرار دهد» [1] .